Όταν οι μαθητές έφτασαν στο έσχατο σημείο της απόγνωσης, ξαφνικά εμφανίστηκε μπροστά τους ο Χριστός, περπατώντας πάνω στα νερά…

«Ευθέως δε ελάλησεν αυτοίς ο Ιησούς, λέγων: θαρσείτε, εγώ ειμι: μη φοβείσθε» (Ματθ. ιδ’ 27).

Ο Κύριος ποτέ δεν αφήνει για πολύ μόνους τους δικούς Του, στους μεγάλους πειρασμούς.

…Θαρσείτε, εγώ ειμι· μη φοβείσθε. Τι υπέροχη φωνή! Τι ζωηφόρα λόγια! Στη φωνή αυτή οι δαίμονες φεύγουν, οι αρρώστιες υποχωρούν, οι νεκροί εγείρονται. Από τη φωνή αυτή απόκτησαν ύπαρξη ο ουρανός και η γη, ο ήλιος και τα άστρα, άγγελοι και άνθρωποι. Η φωνή αυτή είναι πηγή κάθε αγαθού, ζωής, υγείας, σοφίας κι ευφροσύνης.

Θαρσείτε, εγώ ειμι!

 

Αγίου Νικολάου Αχρίδος.